🌙 Ege’de Kışa Yakın Bir Pazar Sessizliği
Aralık pazarları Marmaris’te başka bir sessizlik taşır. Ne tam kış gelir, ne de sonbahan tamamen gider… Hava iki mevsimin arasına sıkışmış bir nefes gibidir; insanı hem içeri çağırır, hem derinleştirir. Sabah Atlas’la dışarı çıktığımda Ege’nin tuzlu-soğuk kokusu yüzüme çarptı. Sokaklar ağır ağır uyanıyor, hiçbir yer acele etmiyor, hiçbir şey hız istemiyordu. Kışa yaklaşan pazarlar böyle: dünya sanki kendi ritmini unutmamak için yavaşlıyor. Atlas yolun her kıvrımına merak bırakarak ilerlerken ben geçen seneyi düşündüm. Bir yıl olacak neredeyse… Aralık geçen sene bu zamanlar yalnızca sessizlik ve yas taşırken, şimdi içinde bir yaşam nefesi var: evin içine sıcaklığı geri getiren, hayatı yeniden çağıran bir dostun adı: Atlas . Aralık artık benim için iki katmanlı bir ay: babamın yokluğunun derin sessizliği ve Atlas’ın getirdiği ışığın hafifçe büyümesi. İkisi bir arada, çelişmeden duruyor içimde. Eve dönünce kettle’ın sesi pazar sessizliğinin içine ritüel gibi...