Ahsen

Kampüste yürümeye başladı. New York'un havasını soluduğuna inanamıyordu. Gözlerini alabildiğine uzanan yeşilliklerden alamıyordu. Gerçekliğini hissetmek istedi, varlığından emin olmak istedi. Ağacın gövdesine dokundu. Yürümeye devam etti.
Yorulduğunu hissedince kubbesiyle gözüne bir başka görünen binaya doğru yürüdü. Kubbenin altında mistikliğini hissederek ilerledi. Sütunun kenarına yavaşça oturdu.
Gurbette olmak, mahzun hissettiriyordu. Boynuna uzandı eli, kolyeye dokundu. Üzerindeki elbisenin kumaşını okşadı. Annesinin elbisesiyle kendini daha bir güvende hissetti. Annesinin gülümsemesini hatırladı, kendi yüzünde de bir gülümseme oluştu. Sırtı dikleşti. Bir hayalini gerçekleştirmişti.