YAŞAYAN KADINLAR 5: ATÖLYE ARBOR

Kendi yolunu çizen kadın. Atölye Arbor’un yolculuğunu anlatır mısın bize?

***

Selam Berna,

Geçtiğimiz hafta Atölye Arbor için zaman ayırmam gerektiğini düşünürken böylesi bir soruyu sormanı bir iz, bir işaret kabul ettim kendimce. Buna sebep olduğun için teşekkür ediyorum.

  

“Kendi yolunu çizen kadın” diye bahsetmişsin, okuduğumda önce derin bi tebessüm kapladı yüzümü, daha sonra yerini derin düşüncelere bıraktı.

  Kendime şunları söylerim her zaman;

Eğer yanlış kapıdan girersen hep yanlış yollara çıkar yolun, eğer doğru kapıdan girersen, yanlış yola da girsen bir tek geri adımla doğru yolu bulursun. Hislerim de bana doğru kapıyı bulmam konusunda daima yardım ediyor şükürler olsun.

 Bu yolda inandığım gibi yaşamak ve bunu yansıtmak adına bütün çabam.

  Erkeğin gücü, kadının ise estetiği temsil ettiğine inananlardanım ve ikisi birleştiğinde ortaya muazzam işler, eserler çıkıyor.  

Atölye Arbor’un hikayesi de böyle başladı diyebilirim.

 Hayat arkadaşım oldukça yetenekli biri. O’nu tanıdığım günden bu yana, her gün yeni bir becerisine tanık oluyor, yetenekleri karşısında hayranlığımı gizleyemiyorum.

 Yeni tanıştığımız dönemlerde benim için küçük bi uçak yapmıştı, hâlâ saklıyorum, ilkler hep çok daha kıymetli olur bilirsin. Sonrasında her gün giderek daha güzel parçalar kesmeye başladı. Bunların içinde en sevdiklerimden biri de kızımız doğmadan evvel onun için yaptığı minyatür beşik oldu.

  Ve gün geldi bahçemizin o güzel papatyası açtı. Annelik bana çok şey öğretti, öğretmeye de devam ediyor. Anne olduktan sonra hayal gücüm çocuklar üzerinde daha da gelişti. Dünya’ya çocukların gözünden bakmaya başladım. Bi gün bişey yapmalı dedik ve birlikte oturduk masa başına. Kerim ahşap parçalarına şekil veriyor, ben ise onu renklendirerek güzel ve neşeli parçalar haline getiriyordum. Bunu yapmak zaman alıyordu çünkü her biri tamamen ellerimizden çıkıyordu.

Küçücük parçalar bizim için kocaman mutluluğa dönüştü. Birlikte bir şeyler başarmanın hazzına varmıştık. Çevremizden olumlu ve güzel yorumlar almak da bize motivasyon sağladı. Yemekler yeniyor, bebek uyutuluyor ve masa başına oturuluyordu heyecanla.. Sonrasında ise bir hesap açmaya ve isminin latince ağaç anlamına gelen Arbor olmasına karar verdik. Atölye Arbor’un hikayesi işte böyle başladı.

      Gün geçtikçe bizim bahçenin papatyası büyüdü, daha fazla zaman ayırmamız ve özveride bulunmamız gerekti. Bu sebeple atölye de, biz de, nadasa çekilmiş bir tarla gibi beklemekteyiz.

   Her gün aklıma düşüyor, içim bir cız etmiyor değil. Emeklerimiz, hayallerimiz, yapmak istediğimiz ne varsa; sanki hepsi bir araya gelmiş bana küskün bakıyorlar.

   Senin sorun ile bize ilham ve güç verdi diyebilirim cânım Berna. Belki zor olacak, belki ağır ilerleyecek ama yeniden üretmeye başlayacağız evelAllah :)

Aklımda yepyeni ışıl ışıl gerçekleştirilmeyi bekleyen fikirler var. Kızımız da  biraz büyüdü, eminim çok katkısı olacak bize.

Bizi tazelediğin için çok teşekkür ediyor, o güzel yüreğinden öpüyorum.

  Kucak dolusu sevgiler..

     -Faden