Kendine Güvenin Sessiz Hâli: 7’lik Günlerde Güç Bulmak

Bazı günler kendimi öyle 9’luk, 10’luk hissetmiyorum. Işığımın dorukta olduğu, her şeyi çözdüğüm o günlerden değil…

Ama bir de şöyle bir şey var:

“Kendinden emin bir 7.”

Bana hep iyi geliyor bu tanım.
Çünkü 7, mükemmel değil; ama güvenilir.
7, sakin.
7, neyin önemli olup neyin önemsiz olduğunu ayırt eden hâlim.
Ve en çok, 7’lerde büyüyorum.

Yıllarca şöyle düşündüm:
“Kendime güvenmem için iyi hissetmem gerekiyor.”
Meğer hiç alakası yokmuş.
Güven dediğimiz şey, yüksek enerji anlarına değil;
ortalama ama kararlı hâllere yerleşiyormuş.

Bence 7/10 günlerin birkaç büyük gücü var:

1. Beklenmeyen netlik anlarını getiriyor

Aşırı motive olmadığımda, dünyayı kurtarmaya çalışmadığımda…
Kendime daha dürüst oluyorum.
Hangi işi ertelemeli, hangisine gerçekten içim razı — hepsi bu sakinlikte daha görünür.

2. Aşırı performans baskısını eritiyor

10/10 günlerde her şey mümkünmüş gibi gelir.
Ama 7’de?
Her şey “yeterince”dir.
Ve bazen yeterince olan, tam da iyileştiren şeydir.

3. Kendimle çatışmadan ilerleme alanı açıyor

Bir adım, iki sayfa, küçük bir yürüyüş, hafif bir düzenleme…
7 günlerinin ritmi budur.
Kimseyi ezmeden, kendi üzerimden geçmeden, nazik bir adımla ilerlemek.

Ben bugün kendime şöyle dedim:

“Tamam, 7’yim. Ve bu iyi bir seviye. Buradan kurarım günü.”

Bilmiyorum, belki de kendine güvenin en sessiz hâli bu.
Bağıra bağıra değil; kendi içine yaslanarak.
Dışarıdan kimse fark etmese de içte bir yerde şöyle bir cümle dolaşır:

“Ben bugün de kendime yeterim.”

Belki de güven, tam olarak buradan başlıyor.